De SHAEP-flap

De Sheep wat?… De SHAEP-flap! Dit is het type borstreconstructie dat ik uiteindelijk gekozen heb en heeft gelukkig niets met schapen te maken :).  De afkorting SHAEP staat voor Stacked Hemiabdominal Extended Perforator Flap.

De zoektocht naar een borstreconstructie die voor mij goed voelde was nogal een lange, uitgebreide, dus wees gewaarschuwd: hier volgt een vrij lang verhaal ;).

Geen siliconen

In de vorige blog schreef ik al dat een reconstructie met siliconenprotheses me steeds meer tegen ging staan. Ja, het is een ‘simpelere’ operatie, in vergelijking met een reconstructie met lichaamseigen weefsel.

Van expander naar siliconenborst. *

Maar “eigen”, warme, natuurlijke borsten die een leven lang meegaan en meeveranderen als je lichaam verandert… daar had ik veel voor over.

De meest uitgevoerde reconstructie met eigen weefsel is de zogenaamde DIEP-flap. Voor mij inmiddels een bekende naam, maar ik kan me goed voorstellen dat jullie (zeker de niet-medici) hier nog nooit van gehoord hebben. Daarom even een uitleg, die ik voor het gemak even geknipt en geplakt heb van een Belgische site die ik via google vond. *

De DIEP-flap borstreconstructie.

Er bestaan diverse soorten “flappen”, maar wereldwijd is de reconstructie dmv het overbrengen van huid- en vetflap van de buik (een DIEP flap), de standaard aan het worden in autologe borstreconstructie. DIEP staat voor Deep Inferior Epigastric (artery) Perforator, wat de medische benaming is voor het belangrijkste voedende bloedvat voor deze flap.

Bij deze techniek worden, na de mastectomie, de bloedvaatjes opgezocht die verantwoordelijk zijn voor de bevloeiing van het vet en de huid onder de navel en boven de schaamstreek. Eens deze gevonden zijn, worden ze doorgeknipt en microchirurgisch weer vastgemaakt aan de bloedvaten die zich naast het borstbeen bevinden aan de mastectomie zijde. Hierna wordt deze “buikflap’ tot borst gemodeleerd.

De voordelen van deze techniek zijn enorm:

• er wordt een nieuwe borst gemaakt van alleen maar eigen weefsel (geen nood voor bijkomende vulling dmv een prothese)
• ze gaat levenslang mee (een prothese moet waarschijnlijk om de 10-15 jaar vervangen worden)
• ze voelt warm aan
• ze neemt naar verloop van tijd een zeer natuurlijke vorm aan.

Er zijn echter ook risico’s en nadelen aan verbonden. Vermits er gewerkt wordt met bloedvaatjes die doorgeknipt worden en opnieuw aaneengehecht moeten worden, bestaat er altijd de kans dat er bloedklontertjes ontstaan in de kleine bloedvaatjes van de flap. Hierdoor verstopt de bloedtoevoer in de flap waardoor de flap kan afsterven. Dit gebeurt meestal gedurende de eerste 48 uur na de ingreep. Soms kan de flap nog gered worden door de klontertjes operatief te verwijderen. Desalniettemin ligt het percentage op falen van deze techniek op 2 tot 5 %. Bovendien is deze techniek belastend, zowel voor de patiënt (een langere narcose van 5 tot 8 uur), als voor de chirurgen.

De Diep-flap methode*

Een dubbele diep?

Op de afbeelding hierboven is een “enkele” DIEP-flap te zien, maar zoals jullie weten wilde ik graag mijn beide borsten tegelijk laten reconstrueren. Ook dit is op dezelfde manier mogelijk, wordt vaak gedaan en wordt een dubbele DIEP-flap genoemd. In tegenstelling tot het plaatje hierboven zou bij mij slechts een klein stukje huid van de buik gebruikt hoeven te worden, omdat ik huidsparend ben geopereerd aan mijn rechter borst; de huid van mijn borst zou dus gewoon de huid van mijn borst blijven, alleen de “vulling” komt van de buik. Wel moet er altijd een klein stukje huid van de buik te zien zijn; dit is een soort “verklikker” van hoe het met de doorbloeding van de lap gesteld is). Maar later kan van dit stukje huid dan weer een tepel gereconstrueerd worden,

Al met al leek dit me perfect. Na de chemo’s en mede door de hormoontherapie was ik in totaal 12kg aangekomen en had een klein buikje gekweekt. Ook was de huid van mijn buik na mijn tweelingzwangerschap helaas niet zo strak meer als daarvoor en had ik helaas striae. Door deze operatie zou ik een “gratis” buikwandcorrectie krijgen en zou mijn buikvet gebruikt kunnen worden voor nieuwe borsten. Zelf zou ik nooit voor een buikwandcorrectie hebben gekozen (denk ik), maar mag ik ook eens ergens een voordeel uit halen :)?

Helaas

Dus…  begin 2018 ben ik verwachtingsvol navraag gaan doen bij mijn plastisch chirurg of ik een geschikte kandidaat zou zijn voor een dubbele DIEP-flap reconstructie. Maar helaas… Ik had te weinig buikvet voor deze ingreep :(. Met mijn “buikje” kon helaas slechts een A- of maximaal een kleine B-cup gereconstrueerd worden. Ondanks die 12 extra kilo’s !!!

Nu was ik zelf “gezegend” met een grote cup (75-F… dit klinkt nog groter dan het is, want ik ben smal en hoe smaller je bent, hoe groter de cup; 75F staat gelijk aan 80E, staat gelijk aan 85D enz enz). Van mij hoefde dit echt niet zo groot meer… Maar het moet wel bij mijn figuur passen. Zelfs de plastisch chirurg zei dat dit niet bij mijn figuur zou passen. Hij noemde een optie om de DIEP te combineren met siliconenprotheses, maar dit wilde ik echt niet.

Een andere plastisch chirurg in het UMCG adviseerde me om me door te laten verwijzen naar het MUMC+ in Maastricht, omdat ze daar o.a. ook borstreconstructies met beenvet deden. Wie weet was ik daar wel een kandidaat voor.

Naar Maastricht

Zo gezegd zo gedaan. Een paar maanden later waren Stefan en ik afgereisd naar Maastricht, voor een eerste consult met dr. Tuinder, een vrouwelijke plastisch chirurge die, zo bleek na een google-sessie, één van de pioniers was in Nederland op het gebied van autologe (=met lichaamseigen weefsel) borstreconstructies.

Ze begon vrij streng. Ik moest weten dat een reconstructie van beide borsten met eigen weefsel een hele lange (12 tot 14 uur) en zware operatie was. En ook dat ik er littekens aan over zou houden. Grote littekens. En het zou sowieso nooit meer worden hoe het ooit geweest was. Ook was er kans op afstoting van de ‘huidlappen’.

Een reconstructie met beenvet, een LTP (-flap (Lateral Thigh Perforator)) was inderdaad mogelijk in Maastricht. Maar… net als met de DIEP-lap had ik daar niet genoeg vet voor; ze zouden dan slechts hele kleine borsten kunnen maken. Of ze zou siliconen ernaast moeten gebruiken; een grote “nee”, van mijn kant.

Toen kwam ze met nog twee opties: een combinatie van de DIEP-flap en de LTP-flap, of een soort uitgebreidere DIEP, waarbij ook de lovehandles meegenomen werden; de SHAEP-flap. Hiermee zou wel het gewenste “volume” (zo praten plastisch chirurgen over de grootte van je borst ;)) bereikt kunnen worden; in ieder geval een C- of D-cup.

Met de SHAEP flap kreeg je volgens haar echt een superstrakke buik én je lovehandles werden meegenomen. Groot nadeel vond ik: een litteken van heup tot heup, die ook boven je bikinibroekje uitkwam (in tegenstelling tot de DIEP). Dit leek mij eerst maar niks. Hoewel het een enorme operatie was, sprak de combinatie van een DIEP en LTP me wél aan. Van alle opties merkte ik dat ik hier het meeste achter stond.

Nadat dr. Tuinder eerst heel duidelijk was (redelijk confronterend, maar wij waren goed voorbereid en verwachtten echt geen wonderen), hadden we daarna een super fijn gesprek. Ze liet ons foto’s zien van vrouwen die verschillende soorten borstreconstructies hadden ondergaan. De littekens vielen ons mee en de resultaten waren prachtig! Ze vertelde dat ze eventueel tijdens de reconstructie ook konden proberen om een huidzenuw van de buik aan te sluiten op de borst, om op die manier weer meer gevoel in je borst te krijgen. Voor mijn geamputeerde borst was dit te laat, maar voor mijn linker borst zou het eventueel kunnen.

Lang verhaal even kort… Het voelde heel erg goed. Ik moest er van haar goed over nadenken, maar de volgende dag heb ik haar gemaild dat ik graag op de wachtlijst zou willen (voor de combinatie van DIEP en LTP). Zoals ze al had aangekondigd was die wachtlijst lang (gemiddeld een jaar).

De maanden erna volgden diverse afspraken; een CT-scan moest gemaakt om de bloedvaten in kaart te brengen, een vervolgafspraak bij dr. Tuinder, een afspraak bij de oncologisch chirurg die mijn linker borst preventief zou amputeren, een afspraak bij de anesthesist…

Ondertussen waren we september 2018 en was ik begonnen met de huisartsopleiding. Ik vond het heerlijk om weer een normaal leven te leiden en geen patiënt meer te zijn! Ik merkte dat ik even niet zat te wachten op wéér een hele grote operatie, met lang herstel, inclusief langdurig niet mogen tillen. Ik was er nog niet klaar voor. Daarom heb ik mijn operatie meerdere keren uitgesteld.

Toch een SHAEP-flap

Ik had bedacht dat ik de operatie graag na mijn zelfstandige periode in mei dit jaar zou willen doen; dan had ik het grootste en belangrijkste deel van mijn eerste jaar van de huisartsenopleiding achter de rug. Maar toen het bijna zover was, in april dit jaar, begon het me weer te beklemmen.

Deze keer was het niet de grootte van de operatie en het herstel, maar de gedachte dat ik nog steeds 12kg boven mijn oude gewicht zat. ‘Prima toch?’, zou je denken… Extra vet om te gebruiken met de reconstructie. Maar zo werkt het niet helemaal. Die extra kilo’s verdelen zich over je hele lichaam. Ik voelde me niet fijn bij mijn gewicht op dat moment. Het hele jaar modderde ik al wat aan met meer proberen te sporten en anders proberen te eten, maar het kwam niet echt van de grond… Logisch natuurlijk, net weer aan het werk, drukke opleiding, druk gezin. Maar zou het eventueel erg zijn als ik na de reconstructie nog weer af zou vallen?

Mijn benen waren door het sporten wel een stuk strakker geworden en daar was ik eigenlijk best tevreden over. Van mijn buik werd ik echter niet gelukkig; het leek ook wel of er door de kunstmatige overgang daar meer vet dan vroeger bleef zitten.  Hoe langer ik erover nadacht, des te meer de SHAEP-flap me een betere en aantrekkelijkere optie leek.

Je kunt de SHAEP-flap zien als een soort uitgebreide DIEP (een “extended DIEP” wordt het geloof ik ook wel genoemd). Waar er bij de DIEP-flap aan beide kanten van de buik één bloedvat (perforator) meegenomen wordt, gebruiken ze bij de SHAEP-flap twee perforatoren; ééntje die je lovehandles van bloed voorziet. Op die manier krijg je in totaal vier ‘lappen’; twee per borst, en kan er een grotere borst gereconstrueerd worden. Een nadeel is een groot litteken wat over de hele buik loopt, maar daar staat een wespentaille tegenover (en geen littekens op de benen). Eindelijk weer een strakke buik!

Hier lees je meer over de SHAEP (en kun je onderstaande figuur groter dan hieronder bekijken)

De SHAEP-flap (*2)

Hup… opnieuw weer naar Maastricht voor een nieuw gesprek. Dr. Tuinder was het met me eens en vond een LTP eigenlijk zonde voor mijn benen… De SHAEP-flap it is dus! Ik hoefde wat haar betreft helemaal niet af te vallen, maar als ik dat zelf wilde dan adviseerde ze om dit zeker vóór de operatie te doen. Want als je het na de operatie doet, gaat het altijd ten koste van het resultaat. Wat betreft ‘volume’ :), hoefde ik me geen zorgen te maken… Dit zou genoeg blijven (als je lichter bent zijn je borsten ook kleiner).

Afvalrace

Op dat moment heb ik besloten om de operatie wéér uit te stellen, tot september. Ik gaf mezelf 5 maanden om alles op alles te zetten om te proberen zoveel mogelijk van die 12 kg kwijt te raken. Dan kon ik in ieder geval later zeggen dat ik het écht geprobeerd had. Ik zou al blij zijn met 5kg minder.

Ik ben begonnen met Weight Watchers (via de app) en ik schreef me in bij een personal trainer, waarmee ik iedere week één keer trainde. Daarnaast sportte ik nog zo’n 2 tot 3 keer per week (spinning, en ik startte weer met hardlopen).

En zowaar… het afvallen lukte! En het ging me best gemakkelijk af ook nog! In een periode van 4.5 maand ben ik 13.5 kg kwijtgeraakt! Ontzettend blij ben ik hiermee, en eigenlijk ook heel trots dat het ondanks die antihormonentroep (die je metabolisme verandert) gelukt is!

Hoewel het spannend bleef en ik vooral ontzettend opkeek tegen de herstelperiode (6 weken niet tillen en bovenhands dingen doen, 3 maanden hersteltijd), voelde ik me klaar voor de ‘grote operatie’.

Even was het heel spannend of ik wel in september geopereerd zou worden – “Ja, helaas mevrouw, september is een richtdatum, vanaf dan plannen we, maar het wordt waarschijnlijk geen september of oktober en hopelijk wel november” -, maar… 11 september kreeg ik gelukkig uiteindelijk als datum toegewezen.

Zoals mijn zusje zei: “Op de dag dat de twin towers instortten, storten die van jouw ook in.” Inderdaad ja, maar die van mij worden direct weer opgebouwd ;).

In de volgende blog daarover meer :).

Liefs, Jeanet

* https://www.zol.be/plastische-heelkunde/ingrepen/borst/borstreconstructie

*2 https://centerforbreastreconstruction.com/shaep-extention-abdomen/